มณีรัตน์ บุญตั้ง1
กากับเหยือกน้ำ วันหนึ่งในฤดูแล้ง น้ำตามหนองน้ำและลำธารต่างก็แห้งขอดลงไปหมด มีกาตัวหนึ่งซึ่งยังไม่ได้กินน้ำแม้แต่หยดเดียวเลยทั้งวัน มันกระหายน้ำเป็นอย่างมากจนแทบไม่มีเรี่ยวแรงจะบินไปไหนได้อีก แต่โชคดีที่มันเผอิญเหลือบไปเห็นเหยือกน้ำใบหนึ่งตั้งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ กาไม่รอช้ารีบบินไปดูในทันที กาพบว่าเหยือกน้ำใบนั้นทั้งสูงและมีปากแคบ โดยภายในเหยือกนั้นก็เหลือน้ำอยู่น้อยเต็มที กาจึงครุ่นคิดหาวิธีการที่จะกินน้ำในเหยือกนั้น ทั้งพยายามแหย่จะงอยปากของมันลงไป และพยายามผลักเหยือกน้ำให้ล้มลง แต่มันก็ไม่มีเรี่ยวแรงพอ ไม่ว่าจะอย่างไรจนแล้วจนเล่ามันก็ยังไม่สามารถกินน้ำในเหยือกได้สักที เมื่อคิดได้ในที่สุดมันก็ตัดสินใจไปคาบก้อนกรวดมาใส่ลงไปในเหยือกทีละก้อนๆ จนระดับน้ำภายในเหยือกค่อยๆ สูงขึ้นถึงคอเหยือก แล้วกาก็ได้กินน้ำในเหยือกนั้นอย่างสมใจ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : การใช้สติปัญญาย่อมค้นพบหนทางแห่งความสำเร็จ หนูน้อยหมวกแดงกับหมาป่า นิทานพื้นบ้านสำหรับเด็กเรื่อง "หนูน้อยหมวกแดง" หนูน้อ